Rozdział XI - "W tym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno "kocham cię", wypowiedziane do Styles'a były prawdziwe..."

♫ Lottie
Gdy oderwałam się od Niall'a mimowolnie się uśmiechnęłam. On odwzajemnił uśmiech i mocno mnie przytulił. W tym momencie zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno "kocham cię", wypowiedziane do Styles'a było prawdziwe...
- Co teraz będzie? - spytałam patrząc na blondyna.
- A co ma być? - odpowiedział pytaniem, na moje pytanie.
- Co z nami? Ze mną, z tobą, z Harry'm, z Sam...? - zaczęłam bawić się jego włosami.
- Będzie co ma być... Ale ty musisz wybrać pomiędzy mną, a nim. Ta jedna rzecz jest pewna.
- Wiesz... Ja sama nie wiem. - wzruszyłam ramionami. Chłopak wstał i zamknął drzwi na klucz, po czym wrócił i ponownie mnie pocałował. Jego usta były takie ciepłe i miękkie. Zatopiłam się w nich niczym głodny wampir. Choć wygląda na takiego wrażliwego, bezbronnego blondynka naprawdę nie źle całuje.
- Czekaj. - lekko go odepchnęłam - Tak nie może być. My nawet nie jesteśmy razem. - przez chwilę panowała niezręczna cisza.
- Przepraszam. To się więcej nie powtórzy. - szepnął cicho i wyszedł. Pięknie! Najpierw Harry, teraz Niall! Dalej Charlotte, komplikuj sobie życie bardziej.
♫ Niall
Wpadłem do swojego pokoju i rzuciłem się na łóżko. Ona ma rację, co my właściwie robimy? Ja nic nie wiem. Sam mi się podobała. Ale od czasu naszego pierwszego pocałunku, cały czas myślę o Lottie. I to nie jak o przyjaciółce...
- Niall! - do mojego pokoju wpadł Liam - Obiad na stole! Ile można czekać?
- Nie jestem głodny, dzięki... - mruknąłem.
- Co jest? To niemożliwe, by Niall James Horan nie był głodny. - zaśmiał się.
- Daj mi spokój. - nakryłem się kocem - Jak będę głodny to zejdę. - rzuciłem. Liam wyszedł nie pytając o nic.
'Czy ja ją kocham?' - to pytanie ostatnio cały czas pojawia się w mojej głowie. Ale przecież nie mogę się w niej zakochać! Jakby nie było, jeszcze parę dni temu była to dziewczyna mojego przyjaciela. Nienawidzę takich sytuacji, w których kompletnie nie wiem co robić. Boję się, że cokolwiek zrobię - popełnię błąd.
Wstałem z łóżka i z powrotem wróciłem do Lottie. Siedziała w oknie i płakała.
- Ej, nie płacz. - przytuliłem ją.
- Nie mogę... Najpierw Harry, teraz ty... Nie wiem co mam zrobić. Rozumiesz? Jestem w kropce. Z jednej strony czuję coś do Hazzy, ale z drugiej nie traktuję cię jak przyjaciela tylko jak... - zamknąłem jej usta pocałunkiem - Co ty robisz...? - spytała cicho.
- Kocham.
- Co?
- Raczej kogo. - odparłem. Uśmiechnęła się lekko i wtuliła w mój tors. Pocałowałem ją we włosy.
- Ale... Możemy na razie nikomu nie mówić? Wiesz, że będzie afera i w ogóle. - spojrzała na mnie błagalnie i przygryzła dolną wargę, czekając na odpowiedź.
- Dobrze. Chyba tym lepiej. - uniosłem kąciki ust do góry - Chodź na dół. - pociągnąłem ją za rękę i razem, ale osobno zeszliśmy do reszty.
~`~`~`
AHA . Ta wiem, beznadzieja .xd Ale musiałam ich dać razem bo nie powstrzymałam się żeby tak nie było. Ale nie martwcie się kolorowo długo nie będzie. Góra przez trzy/cztery rozdziały. Enjoy xx